Tijd: De wandeling tot aan de Sáriza-bron in Apíkia duurt ongeveer 1u10. Het kost dan weer iets meer dan 1u10 om onder Steniés door tot aan het strand van Giália te wandelen en dan is het nog een 35 minuten om via het strand van Nimborió terug boven in Chóra te komen. Deze cirkelvormige wandeling van 8,27 km vraagt in totale effectieve wandeltijd een kleine 3 uur, wat met de nodige rustpauzes gauw vijf uur (TWT) wordt. Wij wandelden echter van 11 tot 18 uur, met een lang oponthoud in het restaurant en daarna op het strand van Giália.

Terugkijkend op het mooie monopáti van Chóra naar Apíkia.

Het heel mooie pad is soms 3-4 meter breed en stijgt geleidelijk boven Chóra en de zee uit, 9 minuten lang. Dan komen we op een betonwegje en volgen dat in een bocht naar links [2].

Panorama over Chóra.

(0u20) Twee minuten verder gaat het weer op het mooie pad verder: we stijgen zacht en dan gaat er een asfaltwegje rechts, wij volgen een mooie trap links omhoog [2]. Er komt nu een brede, in de lente met veelkleurige veldbloemen overgroeide trap die 4 minuten later een asfaltweg kruist - links staat er een herdenkingsplaat uit 1907, namens het dorp Ypsiloú, voor de "grote patriot" Alkibiádis Empiríkos "omdat hij een weg liet aanleggen van de stad naar daar".

In de lente staan er veel veldbloemen op de trap.

(0u28) Na die 120 treden hebben we al een mooi panorama over Chóra, maar we klimmen nog verder op de trap [2]; na 6 minuten en weer ca. 150 treden passeren we een (open) kapelletje met een terrasje en stenen rustbanken. Wat later steken we de asfaltweg naar Ménites over, we gaan verder via een gemetselde trap (wandelbord Apíkia 1,7km / Vourkotí 5,6 km en [2]) en dan steeds hoger naar de kam van de heuvel. Vanaf hier kunnen we heel goed de mooie typische muren bewonderen, die op de typisch Andriotische manier bestaan uit gewone stenen afgewisseld met grote platte schistplaten; deze bouwmethode werd waarschijnlijk toegepast om materiaal en tijd te sparen, maar heeft ook een zeer esthetisch geheel opgeleverd. Let ook eens op de bouwwijze van de paden, met de soms vertikaal gestapelde stenen!

De typische muurtjes van Andros.

Het mooi geplaveide pad.

De zijkant van het monopáti.

Na nog eens 8-9 minuten is de stenen bekleding van het pad nagenoeg verdwenen - waarschijnlijk werden de stenen gebruikt voor de bouw van de muurtjes in de buurt?

(0u46) We steken daarna de brede asfaltweg naar Agia Marína over en gaan rechtdoor op een grindweg tussen mooie muren (wandelbord en [2]): we zijn nu op de kam van de heuvel en ontdekken vóór ons de mooie, groene vallei van Apíkia (met het opvallende Sáriza-hotel), helemaal hoog op de berghelling het dorpje Katakaléï, rechts Steniés en helemaal rechts de baai van Giália.

Uitzicht op Apíkia.

Het pad is dus sedert de asfaltweg een grindweg geworden die we eerst ongeveer 6 minuten volgen: hij loopt aangenaam vlak, we hebben een mooi uitzicht en in de muur zien we prachtige grote schistplaten. Even zien we hoger links het grote klooster van Agia Marína; bij de toegangsweg naar een huis (hek) houden we links. Drie minuten verder komen we voor een open hek, maar het pad gaat rechts verder naar beneden (bordje en [2]). Nog 4 minuten verder splitst het mooie pad en we gaan rechts naar beneden [2]. 

(0u59) We lopen even boven de weg, maar kruisen die dan (wandelborden Sáriza 500 m / Vourkotí 4,3 km)), gaan rechtover verder naar beneden [2] en komen zo na 2 minuten op een mooie plek: te midden van grote platanen gaat een grote boogbrug over een diepe rivier waar nog veel water stroomt.

Het beschaduwde pad, net voor we over de brug onder Apíkia gaan.

De brug bij Apíkia.

We gaan verder op een geplaveide trap en een betonnen helling, steken een asfaltwegje over en gaan schuin rechtover op betonnen trap [2] verder. Even later splitst het pad - hier opletten: rechtdoor (rechts van een blauw ijzeren hek) gaat wandeling [8] verder naar Steniés en het strand van Giália (wandelbordjes). Hier keren we straks terug!
Nu gaan we eerst links (vervolg wandeling [2]) en via een trap met 184 treden komen we boven in het dorp uit op de asfaltweg (wandelbordjes [8] en [2]).

[Links kunnen we naar de Pithára-watervallen (wandelbord "Waterfalls" + [2a]).]

(1u10) We gaan eerst even rechts (wandelbordje + [2]), met het grote hotel Pigí Sáriza vóór ons en links van het hotel gaan we de blinkend witte trap - (wandelbord Vourkotí 3,9 km  + [2]). Zo komen  op bij de befaamde Sáriza-bron: op het mooie  reliëf op de steen is het jaartal 1787 nog net te lezen. Het water van deze bron is heel bekend en wordt in een fabriekje even verder in het dorp gebotteld - dit fabriekje was in 2019 gesloten...

De Sáriza-bron in Apíkia.

[Iets meer naar rechts, langs de asfaltweg, is er sedert augustus 2013 een nieuw café-restaurant "Tou Parianoú", met goede muziek en mooie oude zwart-wit foto's, goede espresso en zelfgemaakte limonade...]

[Rechtdoor vervolgt wandeling [2] naar Katakaléï en Vourkotí , zie de wandeling Chóra - Apíkia - Katakaléï - Vourkotí.]

(1u11) Vandaag keren we op onze stappen terug, gaan even rechts op de asfaltweg (wandelpaaltje) en dan nemen we weer de trap links naar beneden (bordje Paralía Giália 3,5 km / Chóra 3,2 km en [2] + [8]) tot in de bocht, even vóór we op de asfaltweg zouden komen.
Na 4 minuten en 184 treden, bij enkele pijnbomen en een blauw hek gaan we LINKS - het is het begin van wandeling [8] (wandelbordjes [8] Pýrgos Bísti / Giália).

Bij de splitsing van wandelingen [2] en [8]

We volgen eerst 2-3 minuten een betonnen paadje en dalen dan af naar een mooie plek onder cipressen en esdoorns. We gaan er bij een splitsing rechts naar beneden [8] en dan het laagste brugje over en zo lopen verder op een vlak betonnen paadje, boven tuintjes.

(1u19) Na weer 3 minuten dalen we weer rechts af [8] - dit is de Odos Bouboulínas - en even verder moeten we alweer scherp naar rechts treden afdalen [8]. We steken een asfaltwegje over, gaan verder op de trap omlaag [8] en vinden nu gauw een oude, geplaveide trap, tot we naast een klein brugje links gaan ([8] op een paal). Voorbij de kapel begint een lange afdaling op betonnen treden [8], waarbij we na 1-2 minuten links houden [8]. Na vele slingerende treden komen we weer op een oud pad (met verticale stenen) en dan weer op betonnen treden [8] en zo komen we op een betonweg uit. 

(1u31) De markering [8] op een paal stuurt ons naar links. We steken water over en na 3 minuten loopt het wegje dood op een kleine parking met een bronnetje en  bij cipressen: we gaan rechts treden af [8] en dan direct links [8] en volgen weer een betonnen trappenpad (2 X [8]). Het loopt naast een watergoot of beekje en we volgen het nog eens 4 minuten. We steken een heel smalle kloof over op een brugje en lopen dan nog lang vlak verder.

(1u39) Plots, in een heel lichte inzinking van het laantje, moeten we rechts op een trap naar beneden [8]. We dalen kronkelend af tot we, even boven de rivier, op een landpaadje komen. Na een aangenaam vlak eind van 3-4 minuten komen we op een plek met waterputten onder hoge bomen - overal is er water en vóór ons ligt een bron onder een gewelf.

(1u44) We gaan hier schuin links een trap op [8], we buigen rechts en stijgen uit boven de vallei en rakelings langs huizen. Pas op, even verder, moeten we plots rechts omlaag op een betonnen trap [8]. Bij een huis buigen we rechts en zo lopen we naast een lange terrasmuur en enkele huizen; bij een ander huis slingeren we links en rechts en gaan het vrij lang vlak verder. Zo komen we op een dwarstrap (bordje)

Hoger links (bordje) staat de wat vervallen woontoren Bísti-Mouvéla.

De woontoren van Bísti-Mouvéla.

Panorama over Steniés.

(1u51) Hier moeten rechts afdalen [8]: beneden gaan we links en zo komen we op de asfaltweg uit die links naar Steniés loopt. Rechtover gaan we verder op betonnen treden ([8] op een paal). Kort daarop komen we bij een splitsing: links is het naar Steniés, wij dalen de trap scherp rechts af [8], op vele treden tot helemaal in de vallei en daar komen we na 3 minuten over een mooie boogbrug - het gaat om de "gefíri tou léontos" of "leeuwenbrug".

(1u57) Over de brug kruisen we een betonnen pad, maar wij gaan rechtdoor op een betonnen paadje tussen muurtjes [8]. Na een huis is er een splitsing: een zijtak [8a] gaat rechts, ook naar het strand van Giália, het hoofdpad gaat links verder (wandelbordjes [8] Paralía 1,2 km / [8a] Nerómylos 85 m / Giália 1 km / Chóra Nimborió 2 km).

[(2u01) Als we rechts gaan, komen we al na 1 minuut bij de grote ruïne van de Empiríkos-watermolen. Rechtover de bron rechts (1952) kunnen we, links door een hekje, nog goed het enorme waterrad zien met erboven de toevoer van het water.
Als we verder lopen, komen we naast een lange muur, gaan dan op treden weer omhoog en gaan boven rechtdoor naast huizen ([8] op een paal). We komen uit op de asfaltweg waar we links gaan (wandelpaaltje [8a]). We volgen deze weg 8 minuten en komen zo in de bocht boven het strand van Gíália uit. (2u17)]

(2u01) Als we het hoofdpad [8] willen volgen, gaan we dus links (wandelbordjes); kort daarop gaan we over een brugje onder een prachtige plataan - een groot opschrift zegt dat de brug op kosten van Geórgios K. Empiríkos is gebouwd in 1895. We volgen het water links, maar even verder, na 10 treden, gaan we RECHTS (2 X [8]). Ook hier hebben we rechts over de muur uitzicht op het enorme gebouw van de watermolen.
Na witte treden lopen we rakelings tussen een muur en een huis, we stijgen weer wat en komen alweer op een prachtige plek onder de bomen, met overal water.

(2u06) We draaien rechts omhoog, we vervolgen op beton en na nog betonnen treden komen we op een asfaltweg. We volgen die wat rechts houdend en na 4 minuten gaan we de trap naar beneden. Er volgen vele, vele treden; beneden gaan we met de muur rechts en volgt weer een trap [8]. Aan het eind van het betonnen laantje tussen muren gaan we links, langs stilstaand water (met schildpadden), we horen de zee, de brug duikt op en zo komen we op de grote brug uit met vóór ons het strand van Giália (wandelbordje Chóra Nimborió 1,1 km) (2h23)

Het strand van Giália.

De mooie taverne "Ta Giália" ligt rechts; rechtover het restaurant daalt een trap af naar het strand, dat wat ontsierd is door de zware steunmuur van de weg.

(2u23) Voor de terugkeer naar Chóra gaan we aan de zuidkant (rechts met het gezicht naar het water) een betonnen trap op die ons in de bocht van de asfaltweg brengt, waar we rechtdoor een heel steil en stenig grindpad omhoog (wandelbordje Nimborió [8a] 1 km) kunnen volgen, dat stijgt links van enkele huizen. Voorbij de rommel van het laatste huis stijgen we verder op een rotshelling of een vrij mooi rotspad wordt - een lastige klim van 9 minuten.

De baai van Giália.

(2u32) Boven komen we in de bocht van de asfaltweg; we gaan even links, maar 2 minuten verder, even voorbij een elektriciteitspaal, nemen we een smal paadje links: het daalt snel en laat ons een heel grote bocht in de grote weg afsteken. We volgen dit paadje ongeveer 6 minuten, terwijl we van het uitzicht op Chóra in de avondzon genieten.
Na 6 minuten steken we de asfaltweg over en gaan we rechtdoor verder, links van een muur [8a].

(2u44) Na enkele minuten komt het grazig pad weer uit op de asfaltweg (wandelpaaltje [8a]), maar rechtover is er weer een trap die afdaalt [8a]. Beneden komen we aan het eind van het Nimborió-strand uit: we gaan er wat links om de houten promenade langs het strand te volgen (wandelpaaltje [8a]).

(2u53) Na 7 minuten komen we aan het eind van de promenade, de "pezogéfyra". Wie terug naar het centrum moet, gaat over de brug links om zo via de restaurants en de trap van 53 treden in de hoofdstraat te komen. (2u58)

Voor de printbare versie
met alleen de tekst
in één kolom
hier klikken.