Beoordeling: Chorió, het hoofdstadje van Kímolos, is een aangenaam en heel authentiek stadje - het verdient dan ook een rustig bezoek. Wellicht kom je bij het maken van de andere wandelingen door enkele wijken van Chorió: door het kástro bij het begin van de wandeling naar de stranden van Dékas en Elleniká, door de hoofdstraat op weg naar alle wandelingen die via Agii Anárgyri lopen en langs de molens op de heuvelrug van Xaplovoúni op de terugweg van Goúpa en Klíma. In deze wandeling willen wij deze drie wijken van Chorió kort beschrijven. Verdient ***.

Tijd: Het is moeilijk een precieze tijd te geven voor deze drie korte wandelingen: in 10 minuten kun je rustig de hoofdstraat over en weer wandelen; door het kástro kun je gerust een uurtje rondslenteren en over en weer naar de molens vergt ongeveer een half uurtje...

Routebeschrijving 1 door de hoofdstraat:  De meest typische plek en het hart van Chorió is het dorpsplein met de lange naam Platía Ikonómou Spyrídonos Ramfoú, in de volksmond de "Kámbos", het Veld.
We vinden er o.a. de witblauwe kerk Agios Spyrídoon, het kafenío "O Kámbos", een telefooncel en een speelpleintje.

De platía of Kámbos, het centrale pleintje van Chorió.

Het is aangenaam zitten op dit pleintje en je kunt ook even met de mensen praten - zo vernemen we dat er hier in de winter toch nog 5-600 mensen leven.
Als we ter hoogte van het kafenío met de rug naar de kerk met de blauwe gewelven staan, kunnen we de straat links van een andere witte kapel nemen, noordwaarts: dit is de hoofdstraat. Zo passeren we naast een nieuwe, maar aangename bar "Tis Charás", een pantopolío en 2 slagers. Op het pleintje met een waterput houden we rechts, en lopen we verder in de hoofdstraat met de bakker, een groenteboer en nog een slager, bij de kerk met de blauwe koepel van Papadí en Theoskepastí. Zo komen we bij de post en de OTE-antenne, met rechtover de kleine pantopolío van Kikí Marináki.

De kruidenierswinkel of pantopolío van Kikí Marináki.

Loop je verder, dan kom je op het tracé van de wandelingen naar Agii Anárgyri, het Paleókastro, de Profítis Ilías en de Skiádi. We keren dus op onze stappen terug om deze eerste verkenning af te ronden.

Routebeschrijving 2 door het kástro:  Eveneens vertrekkende van op de Kámbos nemen we (met de rug naar de speeltuin) het straatje achter de kerk met het blauwe, dubbelgewelfde dak. Dit straatje gaat rechts omhoog en verder nemen we weer het eerste straatje rechts: we passeren langs het restaurant "To Panórama" en komen terecht voor een toegangspoort tot het kástro, met ernaast het bordje "kástro".

De oostelijke Páno Pórta, een ingang tot het "buiten kástro".

Zoals andere voorbeelden van een kástro, werd ook dit kástro gebouwd, toen het eiland onderdanig werd aan de zogenoemde "Franken", in werkelijkheid Venetianen die vele eilanden na de 4de kruistocht van 1204 bezetten. In 1207 hechtte Marco Sanudo Kímolos aan bij het Latijnse hertogdom dat als hoofdstad Náxos had.
Natuurlijk werd het kástro verscheidene keren verbouwd en heropgebouwd - zo prijkt op een steen boven de Páno Pórta de datum 1656.

Detail van een steen boven de Páno Pórta.

De zuidelijke "Káto Pórta" van het "buiten kástro".

Beelden van de best bewaarde delen van het kástro.

Terugwandelend van het kástro komen we op weg naar de Kámbos misschien ook langs de mooie Byzantijnse kerk van Ioánnis Chrysóstomos, vlak bij de platía.

Agios Ioánnis Chrysóstomos.

[Vertrekkend van op de Kámbos kun je dus ook het straatje nemen links van de huizenrij met het kafenío en de kámara (overwelfde gang). Dit straatje loopt omhoog en links van de Byzantijnse kerk van Ioánnis Chrysóstomos. Als je de wegwijzer "archeologisch museum"  volgt, loopt je rond het kástro en kom je uiteindelijk bij de grote Mitrópoli. Het museum is vaak gesloten - het zou moeten open zijn van 8u30 tot 15u, behalve op maandag.]

Routebeschrijving 3 naar de molens op de Xaplovoúni: We vertrekken weer op de Kámbos en lopen naar de noordwestelijke hoek onder de bomen door en dwars door het speeltuintje. De straat vóór ons is de Odós Marigos Polyxenis en zo lopen we naast het kerkje met de witte koepel. We gaan nu gewoon altijd maar hoger en hoger en gauw komen we op een heel mooi pad dat slingert op de zuidelijke helling van de Xaplovoúni, begroeid met een massa cactussen.

Zicht op Chorió bij de bestijging van de Xaplovoúni.

Boven op de heuvelrug ontdekken we de resten van in totaal 8 molens. Slechts een tweetal molens zijn nog ongeveer bewaard, mét hun dakbedekking. Voor de rest is het een eerder treurig zicht: er resten nog slechts ruïnes, met neergestorte molenstenen en enkele draaimechanismen met de grote assen. Het uitzicht is wel echt de moeite waard.

De molens boven op de Xaplovoúni.

Uitzicht over Chorió van op de Xaplovoúni.

Voor de afdaling starten we van bij de derde laatste ruïne, links van het enige huis; we dalen in zuidzuidwestijke richting af op het mooie geplaveide pad. In een goede 6 minuten zijn we al terug op de Kámbos.

Het mooie pad van de molens naar Chorió.