Tijd: Voor de heenweg, die 5,7 km lang is,  moet je op zo'n 1u50 rekenen, in effectieve wandeltijd (EWT); bij het begin van de terugweg, op het strand van Otziás, zegt het wandelbord dat het 1u40 is naar Ioulída - en daar deden wij precies zoveel tijd over, altijd in EWT. Voor de hele wandeling moet men dus met een effectieve wandeltijd van 3u30 rekening houden.
Voor de totale wandeltijd (TWT) reken je in werkelijkheid met het dubbele, zeker als je wat langer op het strand blijft - en inderdaad, wij wandelden van 11u tot 18 uur, dus ongeveer 7 uur totale wandeltijd. 

De Piátsa.

De "stoa" die naar het pleintje leidt...

Het straatje links gaat naar het kástro (wandelbord [2]), wij gaan rechts (wandelbord wandelingen [1], [3], [4], [10] en [11]) door een modern gewelf naar het centrum. Na 20 meter houden we rechts; vóór ons zien we de kerk met de rode koepel van Agios Dimítrios, we komen langs de bakker en de mooie bar + terras En Levkoó en we bereiken zo na enkele honderden meter via de Odós A. Lazarídi  het centrale plein, de "platía", met het "dimarchío" of gemeentehuis.
We gaan verder, terwijl we links buigen tussen 2 restaurannetjes, en houden bijna direct rechts van het winkeltje Baxes om de trapstraat omhoog te gaan (een wat verborgen bordje wijst naar de "archaíos léoon", de "oude leeuw"). Na 2 minuten, 16-17 treden voorbij de zacharoplastío (patisserie) Panórama, komen we bij de splitsing van de belangrijke wandelingen [3] (rechts, naar Karthéa) en onze wandeling [1] (wandelbord).

Het wandelbord voor wandelingen [1] en [3].

(0u06) Het wandelbordje stuurt ons rechtdoor, en zo komen we na 1-2 minuten bij de grote kerk van Agios Spiridónas, met ernaast het mooie terras van restaurant To Stéki.
Voorbij de kerk volgen we altijd maar verder de mooie, brede hoofdstraat, licht stijgend. We verlaten de huizen en komen op een prachtig geplaveid pad, waarbij we aan de overkant van de vallei al het vervolg van het pad zien lopen, met eronder de plaats van de Leeuw. 

Zicht op de site van de leeuw van Kéa.

(0u12) Ons pad buigt links [1], passeert onder het kerkhof met schilderachtige cipressen door en zo krijgen we een mooi zicht achter ons op Chóra. We passeren een mooie bron met de datum 1928 en krijgen nu ook een prachtig zicht op de Leeuw. Het pad maakt verder weer een bocht naar links, bij een bron en onder het kapelletje van Agios Elefthérios - een mooie plek om wat te genieten van het uitzicht op Chóra. De bestrating houdt op en zo komen we 2 minuten daarna bij het ijzeren hekje dat links toegang geeft tot de Leeuw van Kéa.

De leeuw van Kéa.

Dit schitterend beeld, daterend van de jaren 600 v.Chr., is een beeld van de archaïsche tijd; de lichte glimlach van het dier herinnert aan de glimlach van de kourosbeelden, zo typisch voor de archaïsche periode (7de - 6de eeuw v.Chr.). Deze leeuw is waarschijnlijk verbonden met de legende van de leeuw die de nimfen achtervolgt. Volgens de mythe zou de bloeiperiode van het eiland, toen rijk aan water (vandaar de oude naam "Hydroussa", van het oud-Grieks "hudoor" = water) en woonplaats van de waternimfen of Naïaden, brutaal verstoord zijn door de komst van een leeuw. De leeuw verjoeg de nimfen, die vluchtten naar het naburige Euboea, waarna een zware periode van droogte volgde. Daaraan kwam slechts een einde  doordat Aristaeus, zoon van Apollo, en bekend als uitvinder van de bijenkweek, door offers aan Zeus de zomerwind of meltémi deed ontstaan. Was de glimlach die wij bij de leeuw zien misschien toch eerder een grijns...? 

De "glimlach" van de leeuw.

Het brede pad tussen de Leeuw en de Venjamin-bron.

Met een mooi uitzicht links en achter ons komen we na een kleine 7 minuten uit bij een brede plek rond een prachtige plataan en de mooie Venjamin (Benjamin)-bron (wandelbord Otziás 1u20).

De 15 drinkbakken en de ringen in de muur rechtover wijzen erop dat dit een druk gebruikte drenkplaats of rustplaats voor de dieren was.
Het opschrift boven de bron is het volgende: “Bron van de Archimandritos (= een hogere geestelijke) Vénjamin, de Chartofylax (= archivaris). Hij heeft deze laten plaatsen op zijn kosten ten gebruike van de voorbijgangers”.
Bovenop staat de datum 1863.

De Venjaminbron.

Notities nemen bij de Venjaminbron.

(0u27) Rechtdoor gaat ons grindpad horizontaal verder ([1] en [10]) om na een kleine 2 minuten bij een splitsing te komen met een wegwijzer: links naar beneden gaat ons pad [1] verder naar Otziás, rechts gaat een pad naar Spathí [10]  - zie hiervoor de wandeling Ioulída - Leeuw - Agios Dimítrios - Spathí.

(0u29) We gaan dus links en nu volgt een heel mooi geplaveid monopáti; verder dalen we steiler af op een mooi trappenpad. Na 10 prachtige minuten op een grijsglanzend pad beschrijven we enkele mooie bochten.

Het prachtige monopáti naar Otziás.

(0u38) Na een mooie afdaling komt er een vlakker stuk, we passeren onder enkele mooie bomen en steken een droge bedding over [1] - soms zijn er hier vele sprinkhaantjes die opvallen door hun dubbele vleugels als ze opvliegen. Ook de eikenbomen vallen op, heel typisch voor het binnenland van Kéa. Het nu smallere pad gaat weer omhoog, langs mooie amandelboomgaarden en eikenbomen. We komen langs een recente waterput (1960) [1] en even daarna komen we op een brede grindweg uit.

(0u48) Let op: we volgen die maar 1 minuut naar links (houten wandelbord en [1] op paal) en dan vervolgt het pad rechts (bordje en [1]): het is aangenaam wandelen op het zacht dalende pad, ook door de bloeiende brem (26 mei 2006) of de bevallige cyclamen (23 september 2009).

Mooie details langs ons pad naar Otziás.

Na 7-8 minuten komen we op een heel schaduwrijke, koele plek onder mediterrane esdoorns, verder dalen we sterker af op een rotsachtig of geplaveid pad tot in de bedding van een riviertje. We volgen de bedding naar links en volgen die enkele minuten, tot het pad er weer rechts uit gaat [1].

(1u04) We dalen weer, steken een zijvalleitje over en gaan vlot verder. We lopen nu vlak boven een vallei en passeren verder onder een opvallende rots.

Het pad tussen de rotsformaties.

(1u08) We dalen verder af en krijgen uitzichten op de hele vallei tot aan de zee. Na 2 minuten komen we tussen muren terecht en zien het pad heel mooi verder lopen op de rechterflank van de vallei.

Het pad loopt nu op de rechterflank van een grote vallei.

Er volgt weer een prachtig, nagenoeg effen stuk, met links duidelijke boordstenen en we gaan steeds hoger boven de dalende en breder wordende vallei. Na 13 makkelijke minuten komen we op een heuvelkam met enkele huizen en dan ook op 2 wegen. 

Uitzicht op de baai van Otziás.

We gaan natuurlijk links (bordje en [1]), maar bijna direct gaat ons pad schuin rechts verder (witte pijl, rode stip en [1]). We hebben er een schitterend zicht op Otziás, ons doel.

(1u24) Nu volgt er een gemakkelijke afdaling. Na 7-8 minuten, bij de eerste huizen, wordt het pad slordiger door de rommel die op de naderende "beschaving" wijst en na in totaal 12 minuten komen we op een grindweg die we rechtdoor volgen. Even verder gaan we op beton links en na korte tijd komen we op de grote asfaltweg uit - we gaan rechts [1].

(1u38) Opletten nu: na 30 meter al daalt een pad, bij drie witte paaltjes, links af (bordje en 3 X [1]). Eerst daalt het stenige en soms uitgesleten pad snel af, daarna loopt het brede, grazige pad vlak verder tussen muurtjes, recht naar zee.
Voor het laatste eind lopen we in de stenige, later grinderige bedding verder, voorbij de asfaltweg en zo in de uitgesleten bedding tot op het strand. (1u50)

Het zandstrand is mooi en breed, met parasols, afdaken en banken. Ga misschien nog 100 meter naar rechts, het strand is er het best, er is ook schaduw van tamarisken en naar rechts toe, over de asfaltweg, is er de mooie taverne Otziás met een prachtig terras. Wat verder is er nog de taverne Anna.

Het strand van Otziás.

(1u50) Voor de terugweg lopen we op het strand terug, tot 50 meter vóór het eind: daar gaan we in de zandbedding links (bordje Ioulída 1u40). We steken een wegje over en gaan rechtover links van een brandpomp verder ([1] op muur). Na een goede 3 minuten gaan we uit de bedding schuin rechts, om een wegje tussen muurtjes te volgen, rechts van een hek [1]. Het is een mooi, grazig wegje; daarna stijgen we tot op de asfaltweg.

(2u01) We gaan even rechts, maar in de bocht 20 meter verder, bij een heel klein blauw kapelletje, gaan we het betonwegje links omhoog [1]. Na weer 20 meter vinden we rechts het pad tussen muren [1], en wat verder blijven we natuurlijk links van de muur en het hek [1].
Na 4 minuten komen we voorbij de laatste huizen en dan klimmen we zacht op een pad tussen mooie muren.
Na 8 mooie minuten komen we even op een grindweg [1], gaan links en houden dan heel even op een betonnen helling rechts; dan nemen we direct op de rotshelling het mooie pad rechts [1].

(2u14) We gaan nu de prachtige vallei in op een schitterend pad dat we ver voor ons zien lopen, vlak tot licht stijgend - het is soms vrij nauw door de begroeiing, maar later wordt het heel mooi, met prachtige boordstenen.

Onze terugtocht, boven de mooie vallei, op een prachtig pad.

Zo komen we na 13 minuten in het bovendeel van de vallei; we klimmen nu sterker op een pad bekleed met grote stenen. We passeren onder een grote rots en klimmen dan verder op mooie treden. Na 16 prachtige minuten komen we in de rotsachtige bedding van een rivier terecht, die we oversteken.

(2u30) Het pad gaat rechtdoor verder, maar kort daarop komen we toch in de bedding van een zijriviertje; na een goede minuut gaan we er even uit naar rechts, maar we komen er weer in. Verder houden we links [1] en gaan er dan weer rechts uit [1]. Er volgt een prachtige trap en een lange, soms beschaduwde klim.

Een mooie trap, met soms een hindernis...

Na enkele minuten wordt het minder steil en zo komen we op een zandweg uit (2 X houten wandelbord). Rechts zien we al de molens boven Ioulída.

(2u44) We gaan links (wegwijzer en [1]) en 40-50 meter verder rechts (wegwijzer en [1]). Eerst volgen we een stenig en licht dalend pad, na 3 minuten steken we een riviertje over en buigen rechts [1]. Nu stijgen we langzaam op een prachtig pad, eerst naast mooie eikenbomen, verder naast amandelbomen.

(2u53) Na weer 6 minuten komen we aan een mooie, geplaveide trap; we volgen deze blinkend witte trap niet minder dan 11 minuten!

Een prachtige trap!

(3u04) We komen aan de splitsing met het pad dat van Spathí komt, gaan rechtdoor [1] en komen na een goede minuut aan de Venjamin-bron. Hier loopt het pad vrij breed en vlak verder (wegwijzer "Lion of Kéa"): het buigt links en we krijgen een mooi uitzicht op Ioulída.

Even na de Venjamin-bron duikt Ioulída op.

Ons pad loopt nu zonder problemen verder, passeert boven de site van de Leeuw en buigt dan naar rechts om rond de hele vallei te lopen. 
In Ioulída gaan we altijd rechtdoor en zo komen we probleemloos bij ons vertrekpunt uit. (3u30)

Gpx-files:


https://www.wikiloc.com/hiking-trails/kea-ioulida-lion-dosonari-diaseli-otzias-25334569

https://www.routeyou.com/en/route/view/5368974/hiking-route/kea-ioulida-lion-dosonari-diaseli-otzias

Voor de printbare versie
met alleen de tekst
in één kolom
hier klikken.