Tijd: De effectieve wandeltijd bedraagt 30 minuten naar Langáda en dan nog een uur tot boven. De afdaling naar Langáda langs de kortste route duurt slechts 40 minuten, waarna het weer een half uur is tot in Egiáli - in totaal dus 2u40 (EWT). Het is interessant een heldere dag uit te kiezen, maar bij te winderig weer zal het boven een hele karwei zijn om rechtop te blijven staan - geen wonder dat de molens net hier stonden!

Een prachtig geplaveid pad, later een brede trap, klimt gestaag door een groene vallei; de weg vinden is geen enkele probleem, er zijn slechts een paar onbetekende zijweggetjes. Na 10 minuten is er links een waterput met een schuilhok en na 20 minuten kruisen we de asfaltweg. Bij de ingang van het dorp gaan we verder rechts omhoog en na exact 30 minuten komen we bij een parkeerpleintje; we kunnen op een muurtje wat rusten onder de boompjes.

We wandelen nu verder omhoog, links langs het parkeerterreintje en verder het dorp in. Na 1 minuut gaan we links (we volgen wandeling 4), maar 50 meter verder gaan we rechts.

[Rechtdoor leidt een betonnen wegje bijna direct het dorp uit, en na 50 meter krijgen we een smal pad tussen heel veel bloemen, met links een schitterend uitzicht op de diepe, rotsachtige vallei en heel ver weg Tholária. Zie de wandeling Egiáli - Langáda - Tholária.]

We lopen nu het hele langgerekte dorp door, steeds hoger; na enkele minuten gaan we niet links - we kunnen wel een kijkje nemen onder en voorbij de overwelfde doorgang -, maar rechtdoor. Daarna komt weer een overwelfde doorgang en passeren we de post en onder de mooie kerk, met een heel mooie, beschaduwde voorhof. Zo komen we op het Lozapleintje, met een pantopolion, een slagerij, een restaurantje, een groentewinkeltje, het mooie terras van I Loza en het café To Kéntro.

Vanaf op Loza-pleintje gaan we bij de hoek van café I Loza rechts om na 10 meter op het hoogste parkeerterrein te komen. We gaan hier rechtdoor de trap op, rechts van een kraan met het opschrift "Water only for drinking". We klimmen 60 treden, waarbij we het 1ste straatje links en daarna het 1ste rechts nemen. Bij het laatste huis (huis nr. 283) gaan we niet rechts, maar rechtdoor, op een pad tussen muren dat met veel losse stenen omhoog gaat. Na 5 minuten houden we rechts: eerst is het pad wat rotsachtig, maar daarna komt een steile klim, met veel zigzags, vrij moeilijk door de losse stenen. Na 10 minuten klimmen komen we op een driehoekige, rotsachtige helling, met een pad dat tussen muren van links komt: wij gaan verder omhoog rechts en we hebben al een mooi zicht op de vallei van Stroúmbos, met verder Tholária en Panagía Epanochorianí, en verder in zee het eiland Donoússa.

Het pad gaat nu minder steil verder, links van een muur: we zien op dit ogenblik al 2 van de ruïnes. Daarna gaat het nu brede pad vlakker verder tussen muren, en we kunnen fantaseren hoe hier vroeger al dat vervoer van graan en meel moest gebeuren op lastdieren...

Na 5 minuten komen we aan een kruispunt tussen vrij hoge muren: hier hebben we de keuze tussen de directe, maar moeilijk vindbare weg, en een langere weg in een grote bocht tot achter de molens.

(1) Gaan we links, in de richting van de grijze rotswand met de 2 ruïnes, dan stijgen we weer snel, tot we na 5 minuten door een opening in een muur gaan, waar we rechts langs de muur verder gaan.

Het monopáti dat tegen de helling omhoog gaat naar de molens. 

Bij een scherpe hoek van de muur gaan we links en zo slingeren we verder omhoog tot bij de hoek van de muur: hier gaan de resten van de kalderími schuin links omhoog - ik heb een steenmannetje achtergelaten. In 10 minuten kunnen we zo, een heel vaag pad en enkele steenmannetjes volgend, tot bij de 2de laagste molen komen.

We komen weer tegen de rechter muur terecht, verder volgen we weer de linker muur en na 4-5 minuten komen we op een brede ruimte tussen de muren. We gaan nog altijd verder naar links - en op het ogenblik dat we ons afvragen waar we nu eigenlijk zijn, zien we weer de ruïnes hoog links van ons. Over de muur zien we bij helder weer de eilanden Astipálea en Santoríni! De muur die we volgen maakt een hoek naar links, dan weer naar rechts. Maar uiteindelijk besluiten we omhoog te klimmen naar de ruïnes zonder een zichtbaar pad te volgen en zo komen we toch nog vrij vlot bij de 6 molens. De 2 andere ruïnes liggen iets afzonderlijk en lager.

We zijn hier 540 meter hoog en er wacht ons hier een uitzonderlijk spektakel! We staan op een rotsrichel die vrij smal is en kunnen het hele eiland overzien, met de zee aan de 2 kanten. Rondom zijn allerlei eilanden te zien: naar het zuidoosten Astipálea, Anáfi en Santoríni, naar het noorden Ios, de kleine Cycladen, Náxos, Donoússa en zelfs, bij helder weer, Ikaría, helemaal naar het noordoosten. Er staat hier vrij veel wind, zelfs als het beneden windstil is! Al de muren en velden aan onze voeten kunnen ons doen dromen van de landbouw van vroeger en de grote activiteit die er tot hier boven moet geweest zijn...

De ruïnes van de 6 hoger gelegen molens.

We dalen af tot bij de 2 laagste molens.

De 2 laagste molens, met het eilandje Nikouria in de diepte.

Ongeveer bij de 2de molen van beneden te beginnen zien we een zigzaggende kalderími naar beneden slingeren, eerst in de richting van Langáda, later meer in de richting van de baai van Egiáli. Hier en daar zien we nog met moeite de zijstenen van de vroegere kalderími, soms zijn er ook steenmannetjes, en zo komen we in 10 minuten tot bij de hoek van de muur, die we naar rechts volgen.

We gaan nu zigzaggend naar beneden, rechts van de muur, en als de muur een hoek naar rechts maakt, blijven we die volgen tot bij een gat in de muur, waar we verder links naar beneden gaan. Na enkele minuten komen we tussen de muren terecht en na een kleine 5 minuten komen we bij enkele ruïnes op het dwarspad terecht: hier is het stenige kruispunt waar we straks, bij het stijgen, tussen 2 wegen konden kiezen.

We gaan natuurlijk naar rechts en dalen nu een 18 minuten af, vrij steil en soms moeilijk door de vele losse stenen. Ten slotte komen we op de betonnen trap terecht bij het 1ste huis van Langáda; we dalen de 60 treden af, in de richting van de kerk, en zo komen we eerst op het parkeerterrein en van daar op het Loza-pleintje terecht - na een afdaling van slechts 40 minuten.

We wandelen door het dorp terug - na de galerij houden we even rechts, en dalen dan weer links verder af. Aan het einde van de afdaling gaan we weer even links, en dan rechts tot bij het laagste parkeerterrein. We lopen erlangs en dalen westwaarts via de trap af, het dorp uit.
Aan het eind van het dorp, waar het pad dat we straks volgden naar links gaat (wegwijzer Egiáli - port/village), gaan wij nu rechtdoor, om eens een andere weg te volgen.

Na enkele minuten komt het betonnen laantje tegen de muur van een huis uit, en hier gaat het echte pad naar rechts. Er volgt nu een mooie, goed geplaveide trap, die vrij breed en in mooie bochten in de vallei afdaalt - Tholária ligt hoog voor ons. Na 10-12 minuten komen we tussen de olijfvelden terecht en het pad wordt een gewoon kiezelpad, dat na 3 minuten een grindweg wordt. We volgen deze weg 10 minuten en komen zo bij het benzinestation uit - 150 meter hiervoor kwam van rechts het pad van Tholária, dat we volgden op onze wandeling naar Langáda en Tholária.
Het wegje is nu een betonweg, die wat verder op de asfaltweg uitkomt. We volgen die een eindje naar links, maar enkele honderden meter verder nemen we een betonnen voetpad dat ons midden op het strand brengt. De zee nodigt ons uit tot een lekkere zwempartij en bij de haven kunnen we rustig eten in één van de restaurannetjes. Moet je nog terug naar Katápola, dan kun je kiezen tussen de bus en de Express  Skopelítis - maar controleer eerst de vertrektijden!